หนึ่งในสมาคมที่มีผลต่อเศรษฐกิจบ้านเราอยู่พอสมควรเลยทีเดียว ส่วนหนึ่งมาจากเป็นสมาคมที่มีสินค้าปริมาณมากและเกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตของคนไทยเราอย่างข้าว นั่นทำให้สมาคมผู้ส่งออกข้าวไทยเป็นองค์กรที่ใหญ่มากทีเดียว
ยามที่ประเทศชาติ กำลังเผชิญหน้ากับปัญหาวิกฤตทางเศรษฐกิจ จึงส่งผลให้ประชาชนทุกระดับ ล้วนประสบกับปัญหาต่างๆ และหนึ่งในปัญหาที่ประชาชนระดับรากหญ้า กำลังถูกรุมเร้าอย่างหนักหน่วง นั่นก็คือ ปัญหาความยากจน จึงทำให้รัฐบาลได้ประกาศสงครามกับความยากจน โดยจัดให้มีโครงการ ‘หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์’ เพื่อให้แต่ละชุมชนได้ใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น มาพัฒนาสินค้าของตน โดยรัฐพร้อมจะเข้าช่วยเหลือ ทางด้านให้ความรู้สมัยอันทันสมัย ตลอดจนการบริหารเพื่อเชื่อมโยงสินค้าจากชุมชนสู่ตลาดระดับประเทศและต่างประเทศ ด้วยระบบอินเตอร์เน็ต ทั้งนี้เพื่อเป็นการส่งเสริม-สนับสนุนกระบวนการพัฒนาท้องถิ่น เสริมสร้างชุมชนให้เข้มแข็ง พึ่งตนเองได้ ทำให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการสร้างรายได้ จากการนำทรัพยากรท้องถิ่นมาพัฒนา จนกลายเป็นผลิตภัณฑ์และบริการอันเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณภาพ ชูจุดเด่นสร้างมูลค่าเพิ่ม ขายได้ทั้งในและต่างประเทศ
ปัจจุบันการรวมตัวเป็นกลุ่มประเทศมีความสำคัญมาก มันสะท้อนถึงแนวคิดในยุคนี้ที่เน้นการร่วมมือ สร้างพันธมิตร มากกว่าการเก่งคนเดียวแบบ one man show กันแล้ว ประเทศเก่งคนเดียวแล้วโดนโดดเดี่ยวเก่งมาจากไหนก็รอดยาก ทีนี้การร่วมมือก็มีหลายอย่าง หนึ่งในเครื่องมือที่ใช้กันก็คือการร่วมมือทางเศรษฐกิจที่เราเรียกว่าการจัดตั้งเขตการค้าเสรี สิ่งนี้มันมีข้อดี ข้อเสียอย่างไรบ้าง เรามาดูกัน
